Zaadjes en onkruid...

 

 

De geest is als een lapje vruchtbare aarde. Van bij je geboorte komen er zaadjes in terecht... goeie zaadjes, maar ook onkruid. Liefdevolle ouders planten zaadjes die een leven lang leiden tot mooie bloemen en plantjes, waar het kind zijn leven lang van zal genieten.

 

Mijn moeder heeft in mijn geest vooral heel veel onkruid gezaaid. Het onkruid woekerde op den duur zo hard dat mooie zaadjes er zelfs geen kans meer maakten. Mensen zien enkel het verzorgde voortuintje met mooie bloemen, maar wat ze niet zien is dat ik voortdurend het opschietende onkruid moet verwijderen. Onkruid dat ik nooit gewild heb en dat ik niet verdiend heb. Hoewel ik het niet wil blijft het onkruid schieten en schieten. Geregeld zaait mijn moeder er nog wat onkruid bij. Het spel is oneerlijk. Dit vergt zoveel energie. Ik wil ook gewoon een mooi tuintje om gelukkig in te zijn. Een geest zonder pijnlijke herinneringen, een geest zonder schaamte, angst en schuld.