Dissociatie-flard

Vorige week maandag en dinsdag liep ik erg verward. Het deed me denken aan hoe ik in mijn puberteit lange periodes rondliep - als met een waas of mist in mijn hoofd, alsof ik aan het slaapwandelen was.
Ik was op het werk en ik slaagde er niet in goed te communiceren met mijn collega. Mijn gedachten waren erg traag. 

Die ochtend schreef ik het volgende fragment: 

Wat ik doe gaat zo traag. Ik moet een doosje voor eten meenemen naar het werk en ik vind het juiste deksel bij het juiste doosje niet. Mijn geest kan geen oplossing bedenken. Het is alsof er mist in mijn hoofd zit. Mijn hoofd is leeg en het lukt niet. Alsof ik slaapwandel. Ik wil niet meer denken, niet meer voelen. Ik wil drinken, of een jointje roken, of slapen, of mezelf snijden zodat ik voel dat ik leef. Ik staar maar wat voor me uit, in het ijle. Ik maak me klaar maar het duurt veel langer dan zou moeten. Ik slaag er amper in om na te denken over wat ik moet meenemen om naar het werk te vertrekken. Ik heb de moed niet. Ik krijg mezelf niet in gang. 

Gekke dinges in mijn hersenen. Ik zie het als groeipijnen. Even een stapje achteruit om daarna een grote stap vooruit te zetten, want daarna kwam ik toch tot een aantal inzichten die heel wat dilemma's in mijn hoofd "oplosten". Weer een stapje dichter naar een vrije geest die zich bevrijd heeft van de verstikkende dwanggedachten uit mijn jeugd.