Ik doe het voor mijn kinderen (en ook voor mezelf)

 

Natuurlijk doe ik het voor mijn twee zoontjes... Die gedachte geeft me de kracht om door te zetten. Ik wil hen een goede start in het leven geven, en voor mij betekent dit in de eerste plaats een gezonde geest. Liefde voor zichzelf én er zijn voor de mensen om hen heen. 

De voorbije jaren was ik aan het verglijden naar een minder aangename versie van mezelf. Ik had vaak stress, en ik wist vaak niet waar die vandaan kwam of wat ik eraan moest doen. Het deed me zoveel plezier gisteren te horen van mijn zoontjes dat ze ook verbetering opmerken. Ik probeer er met hen open over te praten, want ik kan niet wegsteken dat ik door een moeilijk proces ga, met de bijhorende ups en downs. Ik heb soms hun medewerking ook nodig, soms geef ik mijn grenzen aan, wat ik de voorbije jaren heel weinig gedaan heb. Ik probeer (al lukt me dat nog lang niet altijd) aan te geven wanneer het me wat teveel wordt, wanneer ik even tijd voor mezelf nodig heb. Ze respecteren dat ook lang niet altijd, vaak moet ik het meerdere keren herhalen, maar het doet me deugd om die tijd voor mezelf te 'mogen' opeisen, iets wat ik mezelf voordien eigenlijk zelfs niet toeliet. Ik voelde me verplicht er àltijd voor hen te zijn en op iédere vraag in te gaan, zelfs als het me daardoor teveel werd of ik daardoor zelf in de problemen kwam. 

Zoals de tekening zegt... Ik wou dat mijn vader de cirkel gebroken had, zodat ik nu niet met deze zware erfenis opgezadeld zat.

Zo lang ik me kan herinneren heeft mijn vader me op het hart gedrukt dat ik niet zoals mijn moeder mocht worden, dat ik de cirkel moest breken.......... het is echt niet gemakkelijk, want hij heeft mijn moeder maar laten tekeer gaan tegen mij, en hulp om dat aan te kunnen bood hij me niet aan. Ik moest (en moet) het zelf maar allemaal uitzoeken, mezelf omringen met de hulp en de mensen die ik hiervoor nodig heb, én ondertussen nog eens opboksen tegen zij die zeggen dat ik het maar gewoon moet vergeten. 

Ik wou dat ik de afbeelding hierboven aan mijn vader kon tonen. Ik wou dat hij respect toonde voor waar ik mee bezig ben, in plaats van steeds zo bezig te zijn over zijn eigen verwezenlijkingen. Voor hem is het maar alsof dit evident is, maar dat is het echt niet. Waarom papa, waarom moet ik rechttrekken wat jij had kunnen voorkomen...